Neyse bu bir nece gundu kefime deyecek yoxdu.Sevincliyem.yasamaqdan zovq aliram.yasadigim ucun sevincliyem.Insan sevincli olanda elinde bezen gormediyi seylerin ferqine varir.dogrudan da gunluk heyatda gormezden geldiyimiz sadece yanindan diqqetsizce otub kecdiyimiz o qeder gozellikler var ki.inanirsiniz her gun yanindan kecib getdiyimin agacin qeribeliyinin dunen ferqine vardim.dayanib onu 3-4 deqiqe suzdum.icimden oz-ozume gulmeyim de geldi.nece olub ki,men bu agaci indiyecen gormemisem.budaqlari ve yarpaqlarin yerlesmesi ele qeribe idi ki,sanki agac gizledirdi oz uzunu cevreden.lap biz insanlarin bir coxu kimi.nirden ozumun bir nece guun evvelki halim geldi aglima.ozumu gizletdiyim.cemiyyetden gizlenirdim.ozum kimi yoxda sanki onlarin yazdiqlari ssenarini oynayan bir akyordum.bu sebebden de etrafimdaki diger insanlarin ferqine varmirdim.menim kimi bu sistemden sixilmis oz icine qapanmis,yarpaqlari arasinda gizlenmis insanlari gormurdum.halbuki elemeyim lazim olan sadece basimi qaldirib etrafima baxmagim idi.baxdim da ilk gozume satasan bu gozel agac oldu.bir cox insani oz qurulusu ile canlandiran qeyri-adi qurulusa malik olan bu agac.sonra yoluma devam etdim.yeni gozellikleri kesf etmek ucun basimi dik tutaraq.
